Дар айни замон, шумораи бештари сармоягузорон дӯст доранд, ки зарраҳои сафолиро бо таъсири хуби зиддилағзиш дар сохтмони фарш истифода баранд. Барои ба даст овардани самараи дарозмуддати истифодаи пиёдагард, онҳо одатан маводи баландсифат мехаранд, аммо чизҳое, ки мехаранд, солим мебошанд. Диққат надодан ба истифодабарии он боиси вайрон шудани мавод ва таъсири сохтмонии фарш мегардад. Аз ин ру, барои пешгирй кардани зарари моддй бояд чунин корхоро ба чо орем.
Қисми якум, интихоби мошини пуркунандаи ғалтаки
B: Дар раванди ғелонда, ҳарорати хеле баланд ё хеле паст ба ҳамворӣ таъсир мерасонад. Аз ин рӯ, интихоби дурусти компактори ролик барои истеҳсоли зарраҳои сафолии баландсифат хеле муҳим аст.
Қисмати дуюм: Фармоиши пешакӣ сохташуда аз убур ва ҷамъ кардани хошок манъ аст
A. Пӯшидани зарраҳои ташкилшуда аз гузаштани тамоми мошинҳои сохтмонӣ пешгирӣ мекунад ва ифлосшавии партовҳои парокандаро пешгирӣ мекунад.
Б.
Қисми сеюм
A. Ҳангоми сохтмон, кормандони сохтмон бояд аз ифлосшавии омехта аз манбаъ пешгирӣ кунанд ва дар вақти сохтмон муҳити тоза ва мунтазами сохтмонро таъмин кунанд.
Б.
Зарраҳои сафолӣ, ки ҳангоми истифода вайрон шудаанд, бояд сари вақт таъмир карда шаванд, то мушкилоти ҷиддитарро пешгирӣ кунанд ва ба ҳаракати муқаррарии роҳ таъсир расонанд. Барои он ки масолех вайрон нашавад, хар кас бояд дар рафти сохтмон пеш аз сохтмон ва баъд аз он ба нигохдории он диккат дихад, то ки самараи хуби сохтмон таъмин карда шавад.
